Negro Leite do Alba: Que fixo Menguele para fuxir do Mossad?

Por Yoni Sarfati

Chamábanlle o anxo da morte de Auschwitz. Foi un dos criminais de guerra nazi máis crueis da Segunda Guerra Mundial e chegou a escaparse de todos os seus perseguidores. A principios dos anos sesenta, o Estado xudeu tivo unha ocasión rarísima de levalo ante a xustiza. Detalles. Nunha entrevista concedida ao Diario "Halojem" que pertence á organización dos soldados inválidos de Tzahal, o antigo xefe dos servizos de seguridade israelís, e

actual Ministro de Pensionistas, Rafi Eitan, afirma que o Mossad seguía os desprazamentos do médico nazi refuxiado en Arxentina, como moitos outros criminais nazis. Sendo o responasble dos experimentos monstruosos realizados sobre prisioneiros xudeus, principalmente xemelgos, no campo de exterminio de Auschwitz-Birkenau, Menguele era tamén responsable da vida dos deportados que xulgaba arbitrariamente aptos e non aptos para o traballo. Neste último caso, os presos eran enviados directamente ás cámaras de gas. Despois de axitados debates no seo dos servizos secretos israelís, decídese finalmente suspender a captura do criminal co fin de concentrar todas as forzas do Mossad na captura do principal arquitecto da "solución final", Adolf Eichmann. Nos anos sesenta, afirma Eitan, no momento máis crítico da operación secreta que tiña como obxectivo a Adolf Eichmann en Buenos Aires, obtense unha información dos axentes secretos israelís que indicaba que Josef Menguele, atopábase tamén na capital arxentina. Rafi Eitan dirixía nesa época ao equipo do Mossad e os servizos de seguridade na operación de captura de Adolf Eichmann. "Durante a operación, recibimos unha información sobre o lugar onde se atopaba Menguele. Un dos nosos equipos inmediatamente chegou ao lugar co fin de comprobar a autenticidade da dirección. Identificou a casa como a de Menguele", explicaba Eitan. O xefe do Mossad e os servizos de seguridade, Israel Arel, pediu capturar en paralelo a Eichmann e a Josef Menguele. É nese momento da historia cando Rafi Eitan oponse a esta detención. "Temía seriamente que no momento no que as nosas forzas se despregasen, perdésemos o efecto sorpresa que podía conducir a errar finalmente na captura dos dous criminais", afirma Eitan antes de admitir que existía evidentemente unha polémica entre os dous homes sobre as modalidades operativas a adoptar.

"Eu era partidario con acabar en primeiro lugar coa misión Eichmann e gardar baixo silencio a súa captura para aproveitala a continuación no caso Menguele. É necesario lembrar que Eichmann ocupaba responsabilidades moito maiores que Menguele no aparello de Estado nazi", xustifica Rafi Eitan. Os equipos do Mossad suspenderon a persecución do "anxo da morte" e clasificouse a información que circulaba sobre os desprazamentos de Josef Menguele. Pouco tempo despois, o 11 de m

aio de 1960, era capturado Adolf Eichmann, logo transferido secretamente a Israel. É entón cando Rafi Eitan comeza a reflexionar sobre as operacións para deter a Menguele. Pola súa banda, David Ben-Gurion entrevistábase con Israel Arel para coñecer o número exacto de persoas informadas da captura de Eichmann. Un centenar en total, segundo Arel. Ao día seguinte, na Knesset, David Ben-Gurion anunciaba publicamente o éxito da misión dos servizos secretos. E mentres que Rafi Eitan, acompañado dun equipo do Mossad, viaxaba a Arxentina na procura de Menguele, este último, escaldado pola captura de Eichmann, xa desaparecera. "Non podo dicir se hai un vínculo entre a súa desaparición e a publicación da captura de Eichmann, pero o feito é que escapousenos exactamente despois deste anuncio". Os axentes do Mossad entón perseguiron a Mengele en Brasil e Paraguai pero sen atopar o seu rastro. Michael Goldman-Guilad que era funcionario daquela, encargado "na oficina 06" da policía de Israel -encargada de perseguir a criminais nazis, confirma a versión establecida por Rafi Eitan. No xuízo de Eichmann en Xerusalén, Goldman-Guilad era o primeiro suplente do conselleiro xurídico do Goberno Guidon Ahuzner que representaba á acusación. Hoxe é membro do consello de Yad Vashem e membro do comité de dirección do instituto Bialik. Este último afirma que Israel Arel tiña a firme intención de capturar a Menguele durante a operación Eichmann. "Menguele posuía un apartamento no centro de Buenos Aires, e a nosa intención era capturalo e transferilo xunto con Eichmann. Cando os nosos axentes chegaron ao lugar, o apartamento estaba baleiro", destaca Michael Goldman antes de confirmar que de seguir coa captura de Menguele "podería facer fracasar a transferencia de Eichmann". Unha versión confirmada por Rafi Eitan que di non lamentar rexeitar a operación xa que os "riscos eran demasiado importantes". Josef Menguele nunca foi xulgado polos crimes abominables que cometeu e foi atopado morto afogado, nun aparente accidente, en 1979 á idade de 68 anos en Brasil.